Reviewoverzicht: Shadow of War is epic maar overweldigend

Epische battles en het vernieuwde systeem worden wellicht overschaduwd door de grootte van de game
One does not simply make a better sequel.

In 2014 kwamen Monolith Studios en Warner Bros. Games met de verrassende Lord of the Rings-slasher Middle-Earth: Shadow of Mordor. Het verhaal speelde zich tussen de lijntjes van Tolkien’s epische universum af en introduceerde unieke en revolutionaire gameplay-mechanieken. Hoe volg je zo’n hit in godsnaam op? Nou, zo dus! Dit is een greep uit de (grotendeels) lovende recensies van Middle-Earth: Shadow of War.

[gv data=”QoPuTeFhsUw”][/gv]

Polygon
Een van de grootste kritiekpunten van Shadow of War is de gigantische schaal waarop de makers hebben geopereerd. Ja, het is vreemd om met een minpunt te openen, maar dat zal symbool staan voor een hoop van de onderstaande reviews. De immense hoeveelheid skills, orcs en gevechten die je moet behalen om de game uit te spelen kunnen als nadeel bestempeld worden, maar klinken voor een hardcore Middle-Earth-liefhebbers als ik als muziek in de oren.

“Shadow of War’s grootste toevoeging is de introductie van ‘fortress sieges’. Waar orcs in de eerste game een hiërarchie hadden die je stap voor stap moest ontmantelen, zit er in deze game een fysieke manifestatie van die hiërarchie: Elk territorium heeft een eigen fort dat wordt geleid door een overlord, die weer beveiligd wordt door één tot 6 warchiefs.” En ja, ieder van de vier forten moeten individueel worden ontmanteld.

Ook de skill tree – alle vaardiheden die je kunt unlocken – is een gigantische manifestatie. De reviewer geeft een voorbeeld van hoeveel je wel niet kunt leren: “In één gevecht maaide ik een vijand neer door vijf werpmessen tegelijkertijd naar hem te gooien, ik liet een draak vrij, schoot die draak vervolgens in zijn gezicht totdat hij ’tembaar’ was, ik teleporteerde op zijn rug om het gehele fort in vuur en vlam te zetten terwijl de geschokte orcs (die ongetwijfeld onder de indruk waren) zaten te kijken. Zo moet je met de intimiderende hoeveelheid vijanden dealen.”

De Balrog zit in meerdere verhalende missies!

IGN Benelux
IGN Benelux is het eens met Polygon dat de badass gevechten en momenten de focus van de game zijn. Dat wordt allemaal gevoed door het zogenoemde Nemesis-systeem, wat de open wereld van Middle-Earth een speelplaats maakt met specifieke doelen. “Het hoogtepunt van Shadow of War is net als in Shadow of Mordor weer het Nemesis-systeem, wat nu nog verder uitgebreid is. Nog altijd creëer je rivaliteiten met de verschillende orks die stuk voor stuk hun eigen sterktes, zwaktes en classes hebben. Waar je ze in het eerste deel zelf moest tegenkomen of middels een missie kon opzoeken, kunnen zij jou nu onverwacht belagen.”

“Tot op de dag van vandaag snap ik niet dat andere ontwikkelaars niets met dit systeem hebben gedaan, want deze diversiteit en techniek is iets wat je niet vaak tegenkomt in games. Shadow of War blinkt hier echt in uit. Met sommige orks ontwikkelde ik oprecht een zekere rivaliteit, mede door de hilarische teksten die ze uitkramen wanneer je ze tegenkomt.”

The Verge

Voor sommigen is Shadow of War daarentegen ietwat té groot. “Er zit simpelweg te veel in. De map lijdt aan het ‘Assassin’s Creed-syndroom’: Het is volledig bezaaid met icoontjes van missies. Uitvogelen wat je gaat doen is al een uitdaging op zich. Voor het grootste deel zijn de missies daarnaast niet eens zo interessant. Vaak zijn het repetitieve gevechten, stealth missies of quests om objecten te verzamelen die over de wereld verspreid liggen.”

“De overweldigende natuur van de gamestructuur zorgt ervoor dat het andere aspecten van de game overschaduwt. In Shadow of Mordor [voorgaande deel] had ik meerdere ‘nemeses’ waarmee ik een echte band had. Maar omdat er zo belachelijk veel orcs in Shadow of War [dit deel] zitten en omdat er zo veel te doen is, had ik lang niet zoveel banden met orcs in de sequel.”

Een persoonlijke feud is wederom een goede drijfveer in Shadow of War

Inside Gamer
Het probleem met Shadow of War, zo blijkt uit praktisch iedere review die ik heb gelezen en ook uit mijn eigen ervaringen, is dat het eigenlijk al het goede van het eerste mee neemt, die goede aspecten verbetert en er nieuwe dingen aan toevoegt, maar tegelijkertijd het geheel daarmee verwaterd en besmeurd. Een schuldige daarvoor is wellicht het aspect van microtransacties.

“Omdat je echter in elke regio een apart leger opricht, zijn de eerste legers die je in het begin van de game hebt samengesteld inmiddels behoorlijk achtergesteld op gebied van levels en upgrades. Eindeloos grinden om dat in te halen is de meest voor de hand liggende manier om je leger op orde te krijgen. Wie daar geen zin in heeft kan ook nog grijpen naar de Loot Chests die tegen microtransacties verkrijgbaar zijn, of met een beetje een rare nasmaak besluiten dat Shadow of War eigenlijk al afgelopen is.”

Concluderend is Shadow of War niet perfect vanwege wisselvallige inhoudelijke keuzes van de ontwikkelaar. Toch is het een ware traktaties voor fans van de serie: “Shadow of War doet alles wat zijn voorganger al zo goed maakt, maar dan aanzienlijk beter. Met het ogenschijnlijk simpele vechtsysteem kan de geoefende speler weer tientallen hit streaks aan elkaar rijgen en zo zelfs veel sterkere vijanden verslaan. Er zit meer verhaal in Shadow of War en vooral de bezochte locaties zijn een stuk interessanter. De kers op de taart is het veel beter uitgewerkte Nemesis-systeem, dat nu dieper in de game verworteld zit.”

Wat vind jij van Middle-Earth: Shadow of War? Heb je de voorganger gespeeld, ga of heb je de sequel gespeeld en zo ja, wat ving je ervan? Laat het weten in de comments. In de tussentijd kun je mij lekker joinen in het haten van microtransacties. Hier lees je waarom een andere toptitel – Star Wars Battlefront 2 – een vergelijkbare zure nasmaak achterlaat.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *