Recensenten zijn lovend over de nieuwste Marvel-film.
Black Panther komt bijna uit en Marvel-fans kunnen niet wachten op deze aparte superheldenfilm. Niet ‘apart’ vanwege het verhaal of de uiteenlopende personages, maar vanwege de politieke implicaties van de film. De wereld van Black Panther bestaat uit een technologisch hoogstaand Afrika waarin het bestaan van stammen is gecombineerd met harde sci-fi. In die bijzondere setting moet Black Panther de troon van het land terugnemen, maar het gaat ook vooral om het casten en anti-whitewashen van niet-blanke acteurs.
[gv data=”PJBmeqpw3DY”][/gv]
Polygon
Volgens Polygon moeten we naast de politieke implicaties van de film ook vooral verder kijken dan dat. “Black Panther is zowel een voortzetting van de conversatie over kolonisatie en de diesassociatie van zwarte Amerikanen van Afrika, maar ook een viering van de Afrikaanse cultuur.” Hoe kijk je verder dan dat? Nu, door naar het symbolische verhaal te kijken zonder daar verder te veel waardeoordelen aan te hangen. Het land van Wakanda zit namelijk vol met een belangrijk natuurlijk mineraal, wat een deel van het verhaal drijft.
“[Black Panther] benadrukt een wereld waarin zwarte Amerikanen betrokken worden bij de viering van hun Afrikaanse roots in het Westen, maar waar hebzuchtige mensen nog niet de kans hebben gehad om al het positieve uit Wakanda te consumeren. Door op de inwoners van Wakanda en hun innerlijke conflict over de toekomst van het land te focussen, wordt er een vorm van harmonische anarchie gecreëerd. Iedereen wil hetzelfde bereiken – Wakanda beschermen en preserveren – maar iedereen heeft andere ideeën over de manier waarop.”
Verder heeft Polygon alleen positieve woorden over voor Black Panther, van uitzonderlijke acteerprestaties tot een set-design die geheel eigen en praktisch en prachtig is. “Black Panther is de beste Marvel-film tot nu toe. De design-elementen van de film, de ongelofelijke performances en de killer soundtrack maken de paar kleine foutjes meer dan goed. Wacht niet met het kijken van Black Panther. En neem tissues mee.”
The New York Times
Een superheldenfilm is daarentegen altijd net zo goed als zijn bad-guy. Marvel maakt zich veelal schuldig aan generieke slechteriken nog oppervlakkiger dan een Miss World-wedstrijd. Black Panthers is anders. “[slechterik-acteur] Mr. Jordan is een ongelofelijk charismatische aanwezigheid en soms vraag je je af of hij misschien niet beter als Black Panther was geweest. Mr. Broseman’s [Black Panther] performance is daarentegen gecontroleerder.”
Maar hoe zit het mijn favoriete motion-capture-kunstenaar en blanke bad-guy Andy Serkis (Lord of the Rings, Planet of the Apes)? “Er zitten scènes in Black Panther die je mogelijk aan het huilen maken vanwege de richting die ze ingaan/wat er gezegd wordt met alle gevoeligheid van dien. [De regisseur] maakt tevens slimme verhaalkeuzes. Daarom focust de regisseur zich – voordat Mr. Serkis te veel scènes kan stelen – op Jordan’s Killmonger waardoor de film een onverwachtse richting wordt ingeduwd, weg van de stereotype witte boosdoener in een koloniaal Afrika.”
[gv data=”xjDjIWPwcPU”][/gv]
The Washington Post
Maar hey, wat is een reviewoverzicht zonder wat goedgeplaatste kritiek? De WP ziet een gelijkenis tussen superheldenfilms en de definitie van hip-hop volgens Quincy Jones: “‘Simpelweg herhalingen, beats, rijmen en hooks.’ Dezelfde formule kun je toepassen op comic book-films die – ongeïnspireerd als ze vaak zijn – voelen als een dunnetjes aan elkaar genaaide serie van battle royale’s, ontmoetingen vol expositie en slecht getimede achtervolgingen en epische confrontaties.”
Jazeker, het Amerikaanse medium spiegelt mijn hedendaagse afkeer tegen dezelfde superheldenfilms, iedere keer verpakt in een nieuw, lucratief jasje. Maar toch weet Black Panther zich te onderscheiden. “Hoewel de film een traditionele comic book-arc hanteert, weten de regisseur en zijn creatieve team dat op te fleuren en nieuw leven in te blazen.”
Dat vernieuwen en opfleuren berust hevig op de inhoudelijke sferen va de film. “Met elementen van Afrikaanse geschiedenis en stammencultuur, maar ook met tijdloze, vooruitstrevende visuals weet Black Panther weg te blazen met een overvloed aan kleuren, levendigheid en gelaagde texturen van schoonheid; van kralen en textiel van de hand van Ruth Carter’s spectaculaire costume-design tot Hannah Beachler’s warme, belachelijk pakkende production design en zelfs de haarstijlen, tattoo’s en littekens voelen zowel eeuwenoud als revolutionair.”
Foto @Marvel/Disney
