Marvel maakt beslissingen die het nog nooit durfde te maken.
Zolang comics al bestaan, is er een rivaliteit gaande tussen de twee grote kampen: Marvel vs. DC Comics. Die eerste zette een miljardenfranchise op en creëerde een gedeeld filmuniversum dat steeds groter wordt, zowel wat betreft personages als kwa opbrengsten. Die tweede probeert krampachtig met het succes van Marvel mee te gaan. Grotendeels tevergeefs, mag je wel stellen. Marvel’s nieuwste film, Avengers: Infinity War, is daarentegen niet alleen voor Marvel-fans weggelegd, want ook DC-fans kunnen er een hoop uit halen.
Kleine spoiler alert!
De reviews van Infinity War waren het er eenduidig over eens: Marvel’s nieuwste creatie is ontzettend goed, ondanks het feit dat het boordevol personages zit. Die hard DC-fans zullen balen dat het recente Justice League niet in de buurt komt van de kwaliteit van Captain America en co. Toch is Infinity War ook voor DC-fans een toffe film om te zien.
[gv data=”QwievZ1Tx-8″][/gv]
En dan heb ik het niet alleen over de prima verhalenvertelling, solide CGI of gedetailleerd uitgewerkte personages. Nee, Marvel maakt namelijk voor het eerst in de geschiedenis van (bijna 20) Marvel Cinematic Universe-films ‘big boy’ beslissingen. Als DC-fan is er één aspect van het DC Extended Universe dat mij erg aantrekt: het zware, veelal gitzwarte karakter van veel van de personages en story arcs. Dan heb ik het natuurlijk vooral over DC’s oogappeltje Batman en Nolan’s meesterlijke trilogie.
Maar als DC een achtbaan is met een driedubbele looping en snelheden die de geluidsbarrière doen verbleken, is Marvel een draaimolen. Helden uit de reeks droegen tot voor kort altijd een ondoordringbare laag ‘plot armor’, een term die wijst op de praktische onsterfelijkheid van hoofdpersonen, omdat kijkers gewoon weten dat de makers niet zonder het personage zouden kunnen. Daar kwam met Infinity War verandering in.
Voor het eerst sterven superhelden uit het MCU. Een hoop, durf ik wel te verklappen (dat was de spoiler). Voor het eerst durft Marvel consequenties aan hun verhalen te hangen. Keer op keer bedreigt een generieke superschurk een stad, land of planeet en het publiek weet al voordat ze de film aanschouwen dat het allemaal wel mee zal vallen met de destructie. Okay, hier en daar zal een gebouw exploderen en okay, hier en daar zal een bijpersonage het loodje leggen.
Infinity War gooit het over een andere boeg en maakt alle beloftes eindelijk waar: een superschurk (Thanos, in dit geval) wil een hele hoop mensen vermoorden. Laten we het erop houden dat we Thanos in elk geval als dreiging serieus mogen nemen. Marvel heeft eindelijk een schurk neer durven zetten die macht heeft, daadwerkelijk iets doet en, godzijdank, het plot armor van onze geliefde helden is eindelijk verworpen.
[gv data=”6ZfuNTqbHE8″][/gv]
Betekent dit dat Marvel hun belachelijke melkpartij op een lager pitje zet? Nee joh, Disney trekt nog steeds aan de touwtjes en door middel van sequels, belachelijke superkrachten en een hoop gebazel zullen de geldkoeien ongetwijfeld op andere manieren gemolken worden. Marvel zou immers een hoop geld mislopen als het plots grote delen van de sub-franchise dood zou maken. Dat neemt niet weg dat Infinity War een hoop strak geschreven, puik geregisseerde aspecten bevat, die we voorheen alleen in selecte DC-films terug konden vinden.
Ben je meer van het non-MCU? Check dan hier Tom Hardy als Venom (met de titulaire antiheld eindelijk in de trailer). Tot slot vind je in dit artikel Deadpool’s brute trailer boordevol actie en wat prachtige one-liners.
Foto @Marvel Studios/Disney
