Er gaat toch niks boven de bios?
Genie Christopher Nolan uitte recentelijk hevige kritiek op Netflix, dat volgens hem de bioscopen ondermijnde. Wellicht ben ik een optimist, een cineast of een Nolan fanboy, maar kom op, het is toch fantastisch om lekker naar de bios te gaan? Hier 3 redenen waarom een trip naar de bioscoop vele malen beter is dan voor je laptopje zitten Netflixen.
Superieure kwaliteit
Laat ik met de deur in huis vallen. Ik – in mijn karige studentenhuisje – heb geen 7.1 surround sound of een gigantische, haarscherpe tv. Afhankelijk van de film is het voor mij essentieel om die in de best mogelijke kwaliteit te bekijken. Dat betekent kneiterhard geluid, haarscherp beeld en het liefst een zo groot mogelijk scherm.
Ik weet bijvoorbeeld nog toen ik in 2014 naar Chris Nolan’s Interstellar ging. Het was een van de eerste keren dat ik met plezier extra cash neerlegde voor IMAX. Bijna 3 uur lang waande ik me in de ruimte, niets anders, niemand anders bestond op dat moment nog.
Ik heb momenten gehad dat ik niet eens naar McConaughey keek, maar gefascineerd staarde naar de mysterieuze planeten op de achtergrond en de piepkleine melkwegen nog verder daarachter. Maak dat maar eens mee op een laptopje of oude plasma-tv.
Netflix&chill
Okay, deze is een beetje vergezocht, maar het voordeel van de bios is dat het niet thuis is. Hoewel iemand op een date meenemen naar de bios al lang in het rijk van clichés thuishoort, hoort Netflix&chill daar ondertussen ook bij. Vraag je aan een schone blondine om te Netflix&chillen, kan ik je garanderen dat ze je afwijst. We weten immers allemaal wat het begrip daadwerkelijk betekent…
De bios is daarentegen laagdrempeliger. Je hoeft je kamer/huis niet op te ruimen, schrikt eerste dates niet direct af (al dan niet met verbrandde zelfgebakken popcorn) en kan hem/haar direct laten zien hoe genereus je bent. Wie een tientje kan neerklappen voor een kleine popcorn en een blikje cola is immers vrijgeviger dan Boeddha.
Ervaring
In het verlengde daarvan, draait een trip naar de bios om de ervaring. Natuurlijk – en dit is een disclaimer voor ieder argument dat ik mogelijk kan maken – ligt het volledig aan de film, of het het waard is om twee tientjes neer te leggen voor die ‘ervaring’. De meeste films zijn immers pulp, op geld gehaaid en ‘onderweldigend’, en dat is nog zacht uitgedrukt. Een uitzondering is daarbij wat mij betreft het comedy-genre. In mijn eentje blaas ik zachtjes wat ademen uit mijn neus bij een leuke grap, maar in een zaal vol lachende mensen is de sfeer een belangrijke factor.
Maar eens in de zoveel maanden komt er een film uit die je in de bios moet zien om één enkele reden. Je moet op tijd vertrekken (en subsequent haasten), je moet dringen voor een fatsoenlijke plaats of krijgt een slechte plek toegewezen en moet aan de ingang al je Maltesers inleveren en veel te dure popcorn kopen. Klote, zou je zeggen? Als je een beetje van films houdt en de juiste hebt uitgekozen, vergeet je al die aardse, insignificante problemen 2 uur lang helemaal.
Uiteraard houdt die theorie niet op bij de nieuwste Disney-film, een tweedehands actiefilm of de meest recente Michael Bay-pulp. Zie een trip naar de bioscoop dan ook als niets meer dan een ervaring die is weggelegd voor die bijzondere pareltjes; Bij voorkeur een pareltje van professionele oester op steroïden Christopher Nolan.
