Ik zal niet de enige zijn: even geen serie meer om te bingen, geen langverwachte film die eindelijk op Netflix te zien is. Dus zit je maar eindeloos te zappen door die eveneens eindeloze stroom aan content die Netflix onderhand heeft weten te verzamelen. Netflix beweert op basis van je kijkgeschiedenis te weten wat je leuk vindt. Nu slaan mensen ook weleens de plank mis wanneer ze beweren me te kennen, maar de Netflix algoritmes zijn voor mij echt allerminst behulpzaam.Â
Dan is er ook nog de lijst met momenteel veel gekeken content onder het kopje Trending. Maar vind ik leuk wat de rest leuk vindt? Oude films, nieuwe films, bekende titels en obscure oostblok cinema over mannen die op varkens door de vervallen straten van hun dorp racen. Het komt allemaal langs. In deze reeks doen we een poging je te helpen door een willekeurige titel uit de lijst met trending content van Netflix te halen en je te vertellen waarom wij het de moeite waard vinden om te kijken. Vandaag een heuse uitzondering op de regel die zegt dat videogame adaptaties altijd zuigen: Arcane!
Let op mensen, het kan!
De lijst aan verfilmde video games is ondertussen pittig lang. Het overgrote merendeel ervan viel niet in de smaak, bij fans van de materie noch bij cinefielen. Het beste waarop men doorgaans kan hopen is dat het een okaye film/serie is. De redenen waarom zijn eindeloos, maar het gros laat zich vangen in de observatie dat de films doorgaans geschreven en geregisseerd worden door mensen die niets hebben met de games. En ja, als de games je niet boeien, hoe weet je dat wat een goede verfilming nodig heeft?
Een game verfilmen is ook gewoon zo makkelijk nog niet. Het zijn twee intens verschillende media. Het belangrijkste verschil is dat een filmkijker passief is waar een gamer actief deelneemt aan het verhaal. Dat wil niet zeggen dat videogames die notie zelf altijd snappen. Case and point het onderwerp dat momenteel ter discussie staat: League of Legends (LoL). Er zit een hele hoop lore achter de game die precies niets te maken heeft met waarom ondermaatse haarbal A en lange dame in naaldhakken B de hersens proberen in te slaan van kleerkast C. Dus waarom doen ze uberhaupt de moeite, vraag je je af?
Een goed verhaal voor een videogame slaat de handen ineen met de gameplay. Zodoende weet je wat je doet en waarom. Wellicht is lore niet zo belangrijk voor een game als LoL, maar het is de game zeker aan te rekenen dat men zonder enige weet van het verhaal het spel kan spelen zonder ook maar iets te missen. Ik heb jaren terug veel LoL gespeeld met vrienden, maar het spel heeft me nooit echt kunnen grijpen. Toch kan ik nu zeggen dat ik erg blij ben dat iemand al die lappen tekst destijds heeft geschreven, want het stond aan de bakermat van een serie die bewijst dat wanneer het je aan het hart gaat, je best een goede serie kan baseren op een videogame.
Onvergetelijke personages
Het moet een bijzonder persoon zijn geweest die het nodig vond dat elk personage in de MOBA (Multiplayer online battle arena, het genre van LoL) voorzien moest worden van achtergrond, persoonlijkheid en motivatie. Het vereist een bepaalde passie. Juist die passie druipt van elk beeld dat in Arcane voorbij komt. De modelleurs, animators en compositiemedewerkers van Franse animatie studio Fortiche werkten onder het nauwlettend oog van Riot Games, de ontwikkelaar van LoL.
Hoe de personages bewegen, de gezichtsuitdrukkingen, hoe scènes sfeer opwerken, alles getuigt van hart, ziel en kunde. De art-style van de serie leent, hoe kan het ook anders, veel van de games met als resultaat een voor liefhebbers van het spel herkenbare setting. Maar ook voor mensen die de game nog nooit hebben aangeraakt valt er wat te halen in Arcane. Hoe belangrijk de wereld, het verhaal en de art-style ook zijn, het is allemaal van secundair belang als je het mij vraagt.
Want wat kijk je liever? Een serie die alles goed doet behalve personages, of het tegenovergestelde? De twee zussen, Vi en Jinx, die de hoofdrollen bezetten in het verhaal zijn zo goed geschreven en geanimeerd dat je zonder het cartoonesque geweld (hetgeen overvloedig in aanwezigheid is) bijna zou vergeten dat je naar een animatiefilm zit te kijken. De wereld waarin zij zich bevinden doet wat het moet doen om de act te verkopen, maar het zijn deze twee personages die het alles de moeite waard maken. Verweesd, verwaarloosd en gebroken. Hoe kan zoiets je hart onberoerd laten?
Ook voor zij die geen liefhebbers zijn van het genre
Ik kan me best voorstellen dat menigeen de thumbnail op Netflix langs heeft zien komen en gedacht heeft: niet voor mij. Een vergelijkbaar iets overkwam mij met Castlevania (overigens ook de moeite waard). Bepaalde genres houden vast aan bepaalde vormen van expressie die de een wel kan waarderen en de andere niet.
Toch raad ik iedereen aan om de serie een keer te proberen. Ja, er zit een hoop van wat ik doorgaans omschrijf als ‘anime-bullshit’ in. Stijl kan een dealbreaker zijn en dat is okay. Maar onder dat sausje zit een verhaal dat raakt aan onze collectieve menselijkheid. Hoe ga je om met te veel verantwoordelijkheid krijgen, met afwijzing, met te vroeg, te veel voor jezelf moeten zorgen? Wellicht dat personages die hier mee worstelen niet iedereen zullen beroeren zoals ze dat met mij hebben gedaan, maar toch raad ik je aan Arcane een kans te geven.
De beste review die ik Arcane kan geven is dat ik een heel artikel vol heb weten te krabbelen zonder het nu echt inhoudelijk, met uitzondering van een paar vage allusies, over de show te hebben. Er is nog zo veel meer, plot, andere personages. Maar eigenlijk wil ik er zo min mogelijk over zeggen om zo min mogelijk te verklappen. Je moet het ervaren. Mijn ervaring heb je nu in kunnen delen, ik ben benieuwd naar de jouwe.
Heb je nog niet naar onze Netflix aanraders voor de maand juni gekeken?
