Al bijna 55 jaar lang brengen we satellieten in een baan om de aarde. Het is daarboven met duizenden van die apparaten een redelijke puinhoop aan het worden. Het merendeel is niet meer operationeel en wordt beschouwd als ruimteafval.
Het risico bestaat dat een uitgerangeerde satelliet (of los geraakte delen) uit hun baan raken en met hoge snelheid op operationele satellieten botsen, waardoor die onherstelbaar beschadigd kunnen raken. Wetenschappers schatten dat er zo’n 30.000 objecten groter dan een vuist in een baan om de aarde cirkelen.
We gebruiken satellieten onder andere voor telefonie, radio, televisie, internet, navigatie, opsporing, weersvoorspellingen, observatie van ons milieu, verkennen van het heelal, militaire toepassingen en de meest uiteenlopende onderzoeken.
Ruimteafval is een probleem dat inmiddels internationaal op de agenda staat, want op zijn beloop laten is eigenlijk geen optie meer. Nu ingrijpen kost vele miljarden, maar de economische schade wanneer het daarboven mis gaat is volgens experts vele malen groter, dus ingrijpen betaalt zichzelf terug.
Er worden verschillende ideeën geopperd om het probleem te lijf te gaan. Variërend van opblazen tot en met het verzamelen met enorme netten. Het bedrijf EOS Space Systems uit Australië wil het afval nu vanaf aarde met krachtige lasers te lijf gaan.
Alles wat zich in een baan om de aarde beweegt wordt 24 uur per dag bewaakt. Wanneer tijdig duidelijk wordt dat een stuk ruimteafval op ramkoers ligt met een satelliet, dan kan vanaf aarde een krachtige en nauwkeurige laserstraal op het schroot worden afgevuurd.
Dit heeft vervolgens een gering effect op de snelheid waarmee het beschoten object zich beweegt. Toch kan dit voldoende zijn om de baan van het object te beïnvloeden, waardoor in een tijdsbestek van 24 uur een koersafwijking van zo’n 100 meter gerealiseerd kan worden. Voldoende om een crash te voorkomen.
De energie die nodig is voor dergelijke lasers zou niet meer zijn dan het vermogen dat nodig is om een voetbalstadion te verlichten. Door het vermogen van de laser verder op te voeren, kunnen satellieten zelfs in stukken worden geschoten, waarna de losse delen op hun beurt weer kunnen worden beschoten om de koers te beïnvloeden.
Echt opruimen doe je op die manier natuurlijk niet, maar volgens CEO Craig Smith is het wel degelijk een oplossing wanneer je daarmee botsingen kunt voorkomen. En het is stukken goedkoper dan de vele miljarden die nodig zijn om de rommel daadwerkelijk op te ruimen.
EOS Space Systems dat technische ondersteuning krijgt van NASA en subsidie ontvangt van de Australische overheid, denkt de lasertechniek binnen twee tot drie jaar operationeel te kunnen hebben. (via: abcnews)
