Na 69 jaar eindelijk resultaat in kneiterlang experiment

Nou maar hopen dat hun zusjes het met rust laten
Wetenschappelijke experimenten heb je in alle vormen en maten. Sommige zijn vooral erg theoretisch, andere hebben explosies en vuur en zo. Het laatste geniet onze voorkeur. In Dublin zijn ze al 69 jaar bezig om een druppel te zien vallen. Science!

Teer is een materiaal met wat rare eigenschappen. Het lijkt een vaste vorm te hebben, maar eigenlijk is het een hele dikke vloeistof. (Zo’n 100 miljard keer dikker dan water wanneer op kamertemperatuur) Het pekdruppelexperiment toont dit aan, en is een manier om de dikte van de vloeistof te berekenen. Je hebt er alleen tijd voor nodig. Heel veel tijd.

In 1944 werd zo’n experiment gestart op het Trinity College in Dublin, met de hoop dat men ooit nog eens zo’n druppel kon zien vallen in de klaarstaande beker. Recent is er wat teer door de trechter gevallen, en de wetenschappers aldaar zijn er helemaal in hun nopjes mee. “For me, it summed up why I like being a scientist, It acts as a catalyst for curiosity, and that’s, for me, what the driving force of science is.” zei Professor Shane Bergin tegen RTE News.

Het lijkt misschien niet zo spectaculair, maar dit is het oudste nog lopende experiment op een universiteit, en deze is na 69 jaar eindelijk geslaagd. Bekijk de video hieronder, en bedenk dat je misschien het vallen van de volgende druppel in dit experiment niet meer zal meemaken. Science y0!
[gv data=”yCj5krgpX9M”][/gv]

Nog geen reacties

    • @MrSkyline: “Er werd vroeger wel gezegd dat glas eigenlijk een vloeistof is die zeer langzaam stroomt. Dit zou te meten zijn door in oude ruiten de dikte van de onderkant te vergelijken met die van de bovenkant. Dat verhaal, dat ook op scholen werd onderwezen, is echter onjuist. Volgens een berekening van Edgar Dutra Zanotto van de Universiteit van Sao Carlos in Brazilië in het American Journal of Physics zou zelfs glas met een lage viscositeit er 10³² jaar over zou doen om merkbaar te vervormen. Aangezien 10³² jaar een extreem lange periode is, volgens elke schatting vele malen langer dan de ouderdom van het universum, kan men bij kamertemperatuur onmogelijk enige vloei van deze stof waarnemen. De dikteverschillen in oude ruiten zijn te verklaren uit fabricagemethoden die in het verleden werden gebruikt. Glasplaten werden gemaakt door het dikvloeibare glas rond te draaien. De buitenste rand werd daarbij dikker. Bij het plaatsen van de rechthoekig gesneden ruit, plaatste men de dikste kant aan de onderzijde, vanwege de stabiliteit.”

      “Bron” : wikipedia

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *