Netflix weet ALLES over je

Waarom de streamingdienst zoveel informatie over ons heeft.

In een interview met Netflix’ vicepresident, Todd Yellin, vertelt hij tegen de Telegraaf over alle informatie die het bedrijf van de gebruiker heeft. “We weten wat je keek, hoe laat, op welk apparaat, hoelang je keek, wanneer je wegzapte, wat je ervoor keek en wat erna, wat je gisteren keek en wat een jaar geleden en hoe snel je internetverbinding is.”

Dat Netflix veel informatie over de gebruiker heeft, dat moet geen verrassing zijn. We gaan er immers van uit dat grote bedrijven als Facebook, Google en Netflix dingen over ons bijhouden, zodat we een passend en afgemeten aanbod krijgen. Er is zoveel om uit te kiezen, dan algoritmes mij best mogen helpen. Toch zal het je verbazen hoe ver de wiskundige informatieverstrekking bij Netflix gaat.

Seks
Volgens de vicepresident van Netflix brengt het bedrijf al hun content in kaart. Ze weten hoeveel geweld er in een film zit, hoeveel seks (en wat voor seks) er in een serie zit, of er agenten in een productie voorkomen en zo ja, of dat dan goede agenten zijn (Rush Hour, Lethal Weapon) of slechte agenten (The Matrix, Terminator 2).

Als je dus veel films kijkt met ruige seks, bloederig en gestyleerd geweld en geen agenten, dan zou Netflix je wel eens Game of Thrones kunnen voorschrijven. Okay, daar moet je voor bij HBO zijn, maar het voorbeeld moge duidelijk zijn.

Informatiebubbel
Toch zullen sceptici vraagtekens bij een coöperatie als Netflix zetten. Is het immers wel ethisch verantwoord om te weten wanneer en op welk apparaat we iets kijken? En moeten we niet bang zijn dat er een informatiebubbel ontstaat – vergelijkbaar met hoe we op Facebook alleen bevestiging krijgen van onze eigen denkbeelden?

Yellin: “Dat gebeurt als je amateuristisch omgaat met gegevens. Je moet data verkennen, niet misbruiken. Stel, je meldt je bij ons aan en je begint op de eerste dag met een horrorfilm. Moeten wij je daarna alleen nog maar horrorfilms aanbieden?” In het verlengde daarvan vertelt hij tegen de BBC dat al die informatie – ook wel big data genoemd – vooral geselecteerd moet worden. “De meeste [big data] is troep. (…) Dingen als leeftijd en geslacht zijn irrelevant.”

Ook zegt hij dat data-analyse nog in de kinderschoenen staat. In hoeverre moeten je kijkduur en keuzes die je een jaar geleden maakte invloed hebben op het aanbod dat je krijgt? Aan de ene kant willen we dingen uit hetzelfde genre of met dezelfde acteurs zien, maar aan de andere kant willen we ook geprikkeld worden om nieuwe dingen te proberen. Die balans is dus nog verre van gevonden. Hoe dan ook, volgens Yellin hoeven we nergens bang voor te zijn.