Wetenschappers proberen computer met humor te bouwen

Hoeveel programmeurs heb je nodig om een lampje te vervangen?

Computers doen tegenwoordig een hoop. Sommige mensen, vaak de wat minder computer-begaafden, doen het dan ook lijken alsof het ding zijn eigen leven leidt, wrok koestert tegen bepaalde gebruikers, en slechte dagen heeft. Van zichzelf hebben computers geen gevoel, maar (gelukkig?) is men nu bezig om een computer een gevoel van humor aan te leren.

Maar zoals de Emotions Chip bij Mr. Data ook wel eens aparte resultaten produceerde, zo ook dit humor-programma. Waarschijnlijk hadden de wetenschappers bij de University of Edinburgh gehoopt dat ze zouden eindigen met een digitale Jochem Myjer, maar ze eindigden meer in de richting van een half-dronken student op open mic-night; erg grof en slechts bij vlagen amusant.

Het programma nam willekeurige vergelijkingen, en ‘bedacht’ er zelf een verrassende of onconventionele link tussen. Je kreeg dus weinig variëteit in moppen, maar wat het in kwaliteit ontbeerde maakte de computer goed in pure kwantiteit van grappen.

Enkele van de (Engelstalige) uitspattingen waren nog wel om aan te horen;

I like my women like I like my camera … ready to flash.

Maar het gros zat er mijlenver naast, of behoorlijk grof;

I like my men like I like my court … superior.
I like my women like I like my gas … natural

Duidelijk zijn we nog een paar jaar verwijderd van een computer met een leuk gevoel voor humor. Of dat ook voor redacteuren geldt mag je zelf beoordelen. Wat betreft het lampje: Geen. Dat is overduidelijk een hardware-probleem.