Terwijl je deze intro leest, hebben ze in Karlsruhe Institute of Technology al een tiental high-definition films naar elkaar gestuurd.
Met de snelheid van 40GBps wist het Duitse instituut het snelheidsrecord voor een Wi-Fi-netwerk te pakken. Dit realiseerden ze door een chip te ontwikkelen die signalen met een hogere frequentie kan verwerken. Hierdoor werd een bizarre frequentie van maar liest 240 gigahertz verwezenlijkt. Even ter vergelijking: een huishoudelijk Wi-Fi-netwerk werkt op zo’n 2,4 Ã 5 GHz en smartphones zelfs nog op minder – behalve Samsung dan.
De 40GB per seconde werd verzonden op een afstand van 0,6 mijl (0,97 km) en op een plaats waar weinig tot geen interferentie van vocht is. Dat zorgt er namelijk voor dat de signaal van de hoge frequenties kunnen vervagen.
Films downloaden wordt op deze manier wel erg leuk. Wil dit ooit gerealiseerd worden voor huishoudens, dan mag je wel een fikse harddisk gaan aanschaffen.
Het gaat de goeie kant op!
Hoe hoger de frequentie, hoe gevoeliger voor storing. als de buurman de tuin staat te sproeien heb je al data verlies. Binnen een gebouw is dit natuurlijk ideaal!
@Laue: ze vinden uiteindelijk overal wel wat op 😉
Is het niet zo dat hoe hoger de frequentie, hoe minder opgewassen tegen obstakels? Dan zal zo’n hoge frequentie dus niet zo snel geschikt zijn voor gebruik in huis.
Hoeveel data zou je dan wel niet kunnen downloaden als je er pal naast staat?