Aimbots, spinbots en wallhackers hebben geen schijn van kans in Battlefield 1!
Iedere ontwikkelaar heeft een eigen manier van het voorkomen, straffen en opsporen van cheaters en hackers. Playerunknown’s Battlegrounds bant iedereen die een keer een headshot maakt, Valve schakelt in Counter-Strike de hulp in van gemotiveerde spelers zelf en DICE gebruikt een uitzonderlijk slim algoritme. En ik kan de Zweedse ontwikkelaar daar uit ervaring voor complimenteren, want van alle online shooters is Battlefield 1 een van de meest ‘schone’ games ooit. Hoe doen ze dat toch?
PUBG
Bij PUBG hebben ze een daadwerkelijk team dat dag in dag uit bezig is met het observeren en eventueel straffen van vermeende cheaters. Dat leverde al richting de 2 miljoen banned spelers op. Jazeker, van de bijna 30 miljoen PUBG-spelers is zo’n 7% geband. In verhouding: in een blogpost vermeldt DICE dat ze 8500 spelers hebben gestraft in oktober. Dat zijn er (ervan uitgaande dat ze maandelijks dezelfde hoeveelheid pakken, wat niet zo is omdat de zoektocht naar cheaters sinds oktober is aangescherpt) ongeveer 100.000 per jaar.
Het grootste verschil, afgezien van het absurde verschil in zowel absolute als relatieve aantallen? Het feit dat er bij DICE (de FairFight-afdeling) vooral geautomatiseerde processen lopen. Jazeker, computers sporen effectief hackers en cheaters op. Maar hoe werkt zo’n algoritme precies?
[gv data=”pz2GikCF4_4″][/gv]
FairFight
Nu, vanzelfsprekend is de ontwikkelaar niet honderd procent transparant over de technologie, omdat kwaadwillenden die informatie in hun voordeel kunnen gebruiken. Waar het op neerkomt is dat FairFight twee soorten statistieken met elkaar vergelijk en zo – vermoedelijk en gebaseerd op mijn eigen ervaringen – ontzettend effectief is.
Enerzijds analyseert het systeem algemene data over je; je kills, je level, het aantal gespeelde uren, je gemiddelde accuratesse enzovoort. Nu, ik ben uiteraard een ontzettende pro in Battlefield 1, dus mijn k/d-ratio in vergelijking met mijn gespeelde uren is vele malen hoger dan gemiddeld. Word ik dan meteen geband?
Nee, want tegelijkertijd kijkt FairFight naar je performance tijdens een game. Als je aan het rennen bent en je doelwit doet dat ook, dan is het nagenoeg onmogelijk om perfect raak te schieten. Ook herkent het systeem onmogelijke in-game prestaties. Zo is het in de meeste games bijvoorbeeld zo dat wapens vanaf een bepaalde afstand geen of nauwelijks meer damage doen. Gebeurt dat toch (maakt een speler een instakill met een Kolibri op een afstand van 200 meter) dan gaan er waarschuwingslichtjes knipperen.
Wat Fairfight niet doet
Iets wat veelal door anti-cheat-programma’s wordt gedaan, is de daadwerkelijke documenten van een game checken. FairFight doet dat niet. Het systeem kijkt alleen naar in-game prestaties en statistieken en test eventuele afwijkingen vervolgens door je acties te analyseren. Een goedgeschreven cheat-programma zal dus subtiele voordelen aan je kunnen geven om zo het systeem te ontwijken.
Dat neemt niet weg dat de meeste cheat-software alles behalve subtiel is. Kijk maar naar het hilarische onderstaande filmpje waarin een vrijwilliger beelden te zien krijgt van CS:GO’s Overwatch-programma. Hierin moeten betrouwbare spelers gezamenlijk beoordelen of stevige prestaties door hacks bereikt zijn of niet.
[gv data=”BDMQzPyUqzU”][/gv]
Meer over cheaters lezen? In dit aritkel lees je meer over CoD WWII’s hack-beleid. Ook bleek vorig jaar dat Niantic in Pokémon GO alles behalve eieren had gegeten van het aanpakken van cheaters. Naast alle speciale algoritmes en gebruikersystemen is ook Microsoft voor Windows 10 begonnen met het aanpakken van hackers.
Foto @Stefans02/EA
