ZTE heeft behoorlijk veel last van het leveringsverbod dat de Amerikaanse overheid instelde en dreigt over de kop te gaan.
Amerikaanse bedrijven mogen geen onderdelen en software meer leveren aan ZTE, dat zich volgens Donald Trump & Co niet zou houden aan handelsovereenkomsten. Het verbod geldt voor de komende zeven (!) jaar, dus ZTE heeft twee opties: snel een oplossing zoeken of kansloos failliet gaan.
ZTE heeft al aangeklopt bij de Chinese overheid om druk uit te oefenen bij hun Amerikaanse collega’s. Zij stellen dat niet alleen ZTE zelf, maar ook hun Amerikaanse partners nu de dupe zijn van de nukken van Trump. De Amerikaanse president laat zich hierdoor echter niet van zijn stuk brengen: een ambtenaar liet al weten dat het verbod gewoon van kracht blijft.
De Chinezen geven vooralsnog niet op en willen in beroep gaan bij de instantie die het verbod heeft uitgesproken. De Chinese overheid wil ondertussen snel om de tafel om de ruis op de lijn met Amerika zo snel mogelijk weg te nemen.
De Chinezen zouden eens kunnen besluiten dat Foxconn geen hardware meer mag produceren voor pak-em-beet Apple. Dan zou pas echt blijken hóe afhankelijk de Amerikaanse economie eigenlijk van China is.
@rrrobert: lekker belangrijk. Of we het er nou mee eens zijn of niet, ZTE heeft een contract getekend waarin staat dat ze geen Amerikaanse technologie doorverkopen aan Iran. Als ze dat vervolgens wel doen moet je op de blaren zitten. Contract is contract….
@troy: Zo simpel ligt dat allemaal niet. Ik heb zelf bijna tien jaar voor een Amerikaans bedrijf gewerkt en hier regelmatig mee te maken gehad. Een ‘bypass’ in zo’n beperking is, dat als je iets met ‘country of origin’ hebt wat niet gewenst of toegelaten wordt in een andere markt, je dit voor een bepaalde (minimum) periode moet opslaan in een ander ’tussen’land. Dat verschilt per product, maar meestal is dat iets van 4 weken tot 3 maanden. Daarmee verandert de ‘country of origin’ status juridisch naar het land waar de tussenopslag heeft plaatsgevonden – en is het wél legaal te verschepen naar landen waar bijv. de EU geen handelsbeperkingen mee heeft. De regels binnen dit soort constructies was: geen enkele tussenkomst van Amerikaanse personen of bedrijven, ook niet als zij handelden in dienst of in opdracht van de Europese tussenhandel. Zo kon men een handelsboycot legaal omzeilen (en, waar het vooral om ging- gewoon geld aan verdienen).