Jason Roberts is onverwacht openhartig en geeft een onthullend kijkje achter de schermen
Gorogoa werd vorig jaar door Apple in het zonnetje gezet. Zij maakten namelijk de beste game op de iPad. Ook won de puzzelgame diverse awards, waaronder een Bafta. Voor de buitenwacht lijkt dat op ‘award, champagne, kassa’. Wanneer je echter achter de schermen kijkt blijkt dat dit beeld direct bijsturing behoeft. Gogogoa blijkt voor zijn ontwikkelaar namelijk vooral financieel puzzelen te zijn geweest.
Gorogoa-bedenker Jason Roberts geeft nu een redelijk onthullende blik achter de schermen. Hij vertelt dat hij in 2012 ontslag nam na 15 jaar werk als software-engineer om full-time met Gorogoa bezig te zijn. Hij had in de voorafgaande 15 jaar naar eigen zeggen zuinig geleefd. Zo had hij geen auto en een goedkoop huurhuis. Het geld dat hij van zijn salaris overhield gebruikte hij voor zijn pensioen en om te sparen. In de jaren dat hij Gorogoa ontwikkelde heeft hij echter zijn spaarpot moeten kraken en zijn pensioenvoorziening moeten aanbreken.
Na enige jaren was dat op en ontstond er vaak wanhoop (en vast ook honger). Hierop leende hij kapitaal bij vrienden en familie. Helaas bracht dit nog niet de gehoopte doorbraak, dus moest er een volgende stap gezet worden. Uiteindelijk kon hij een deal maken met investeringsfonds Indiefund. Zij staken een geldbedrag in de ontwikkeling voor de game. In ruil hiervoor wilden zij wel royalty’s. Door de exposure via het platform van deze funding club kwam hij in het zicht van uitgever Annapurna, die de game oppikte en tegenwoordig als etalagemateriaal voor haar succes gebruikt. Ook hier stond een deel van de royalty’s tegenover als beloning.
Uiteindelijk bracht deze weg hem dus naar een groot bereik en een award voor beste App. Vergeet daarbij niet dat ook Apple een fors aandeel van de verkoopprijs als commissie vraagt om de game op te nemen in de App Store. Als Roberts nu terug kijkt heeft hij eigenlijk spijt dat hij eraan begonnen is.
Hij vindt dat hij een goede deal gedaan heeft en relatief goed beloond wordt voor Gorogoa. Toch was dit maar net genoeg om zijn schulden te betalen en een kleine reserve op te bouwen. Hij heeft, ondanks deze status, zijn investeringen nog lang niet terugverdiend en vraagt zich af of hij een volgend mislukt project financieel wel kan dragen. Daarbij geeft hij aan dat hij alleen uit deze ellende gekomen is doordat hij niemand had om voor te zorgen, zuinig leefde en geen personeel had. Hij beschrijft zijn avontuur dan ook als “een soort jojo tussen teveel zelfvertrouwen en pure paniek”.
De reportage met Roberts maakt deel uit van een groter achtergrondartikel van The Verge waarin zij het financiële leven van Indie Game ontwikkelaars in kaart brengen en met de ontwikkelaars bespreekt. Als dit succesverhaal al zo tegenvalt zal het niet verbazen dat het vooral idealistisch werken is waar eigenlijk geld kwijt moet. Met dit soort kijkjes achter de schermen brokkelt het beeld van de ‘snelle, rijke gaminggeneratie’ snel af.
