Ik zal niet de enige zijn: even geen serie meer om te bingen, geen langverwachte film die eindelijk op Netflix te zien is. En ja, wat moet je dan? Soms zie je door de eindeloze stroom aan content de bomen door het bos niet meer. Netflix beweert op basis van je kijkgeschiedenis te weten wat je leuk vindt, maar ik ben het meer niet dan wel met Netflix eens. Dan heb je nog de lijst met momenteel veel gekeken content onder het kopje Trending.
Maar vind ik leuk wat de rest leuk vindt? Oude films, nieuwe films, bekende titels en obscure oostblok cinema. Het komt allemaal langs. In deze reeks doen we een poging je te helpen door een willekeurige titel uit de lijst met trending content van Netflix te halen en je te vertellen waarom wij het de moeite waard vinden om te kijken. Vandaag een echte Spielberg klassieker: Jurassic Park!
Dino’s baby!
Ja okay, dit is een excuus voor mij om over het enige lichtpuntje uit mijn jeugd te praten. Ik weet niet precies meer hoe oud ik was, maar het moet voor mijn zesde zijn geweest. Ik kreeg voor mijn verjaardag twee videobanden van mijn opa en oma. Wat er op die andere band stond ben ik inmiddels al lang vergeten, maar in een zwarte cassette met de inmiddels iconisch simplistische wikkel zat een band die mijn zus een jeugdtrauma zou bezorgen, en mij onherroepelijk opzadelde met een liefde voor geschiedenis.
Het is een verhaal zo oud als de tijd, oude rijke man heeft gekke ideeën, resulterende teringzooi kost vele onschuldige omstanders de kop. De oude man in kwestie is John Hammond (gespeeld door Richard Attenborough, jawel, de broer van!). Ooit begon hij met een vlooiencircus, maar na een lang leven van proletariërs uitpersen is meneer klaar voor iets groters, letterlijk. Hij schakelt wetenschappers in die met behulp van in amber bewaard dino DNA de beesten weer tot leven brengen. En wat doe je met een 12 meter lange carnivoor van bijna 10 ton? Nou je laat mensen betalen voor het kijkplezier, natuurlijk! Vlooien, dino’s… eigenlijk allemaal hetzelfde.
Nou okay, niet helemaal. Dus eerst moet een team van experts toetsen of het park wel veilig is. Onder hun bevinden zich Dr. Alan Grant (Sam Neill), zijn partner Ellie Sattler (Laura Dern) en ieders favoriete wandelende vloerkleed, Jeff Goldblum. Ik bedoel Dr. Ian Malcolm, gespeeld door Jeff.
En toen ging het fout
Zelfs een raskapitalist als Hammond beseft dat een park met levende monsters goed beveiligd moet zijn, en dus worden de meer gevaarlijke dieren gescheiden van de bezoekers door enorme elektrische hekken en zijn er park rangers bewapend met fikse handkanonnen. Het eerste tochtje door het park verloopt dan ook vlekkeloos (al laat de T-Rex het helaas afweten, geit of geen geit). Maar hoe lang kan het goed gaan wanneer een gedesillusioneerde medewerker tijdens een poging dino-embryo’s te jatten de systemen platlegt?
Beste special effects ooit!
Ik ben iemand die eigenlijk nooit iets een tien geeft. Want een tien betekent, het kan niet beter. En het kan toch eigenlijk altijd beter? Maar wat special effects anno 1993 betreft was Jurassic Park het absolute summum. Neem een willekeurige film uit de kindertijd van de moderne CGI en kijk hoe lachwekkend de special effects nu zijn. Zelfs high budget visuele spektakels als de Star Wars prequel trilogie zien er tegenwoordig erg gedateerd uit. Hoe anders is het met Jurassic Park.
Tegenwoordig zien we steeds meer films fysieke props en in-camera effecten combineren met door computers gegenereerde beelden. Op zich heel logisch, want in tegenstelling tot bij whiskies is in dit geval de blend altijd beter. Wel een beetje gek dat we dat in de jaren 20 van de 21e eeuw weer opnieuw moeten ontdekken, want Jurassic Park deed het al in 1993. En hoe!
Vooral de scène wanneer de T-Rex kop, een fysieke prop, uit beeld verdwijnt en vervolgens wordt vervangen door een lopende CGI dino. Pure perfectie. De belichting, de cinematografie, geluidseffecten en muziek van John Williams in absolute topvorm. Het maakt een combinatie die zelfs wanneer het ontdaan wordt van nostalgische waas ontzettend indrukwekkend blijft.
It’s not the size of the CGI budget, it’s how you use it
Het is nogal een klus om poppen en computerbeelden te laten intimideren, maar het is Spielberg zonder meer gelukt. Koppel indrukwekkende special effects aan overtuigende en innemende acteerprestaties van vrijwel de gehele cast en je hebt een onvergetelijke ervaring. Ik zal niet te zeer de oude man uithangen en de nieuwe Jurassic World films te veel afzijken, maar één ding moet gezegd worden. Nog meer dan de originele films (deel 2 en 3 van de originele Jurassic Park trilogie zijn overigens beduidend minder indrukwekkend dan deel 1), is de Jurassic World reeks een visueel spektakel. Toch, ondanks de verbijsterende vooruitgang in technisch vernuft, is de originele Jurassic Park, zonder twijfel, de beste visuele ervaring uit de franchise.
Even opgesomd
Geweldig acteerwerk, check! Generatie definiërende special effects, dubbel check. En de aanwezigheid van ieder jong ventje zijn favoriete diersoort maakt drie. Ik kan me beslist slechtere films bedenken om een avondje aan te slijten. Dus, heb je hem nog nooit eerder gezien (ten eerste, hoe dan!?), uit de huidige lijst van trending content op Netflix kan ik geen film meer aanraden dan het onvergetelijke Jurassic Park!
Of kijk je liever wat recenters?
