Heb je even geen serie meer om te bingen? Geen langverwachte film die eindelijk op Netflix te zien is? Zit je maar eindeloos te zappen door die eveneens eindeloze stroom aan content die Netflix onderhand heeft weten te verzamelen? Netflix raadt op basis van je kijkgeschiedenis steevast nieuwe content aan om te kijken. Maar ik ben er dan zo een die wanneer iemand me een serie aanraad gelijk besluit het nooit te kijken.
Dan is er ook nog de lijst met momenteel veel gekeken content onder het kopje Trending. Maar vind ik leuk wat de rest leuk vindt? Oude films, nieuwe films, bekende titels en obscure oostblok cinema over mannen die op varkens door de vervallen straten van hun dorp racen. Het komt allemaal langs. In deze reeks doen we een poging je te helpen door een willekeurige titel uit de lijst met trending content van Netflix te halen en je te vertellen waarom wij het de moeite waard vinden om te kijken. Vandaag een serie voor mensen met grote waffels en kleine hartjes die hun emoties het liefst verbergen achter roekeloos gedrag en puberale humor: Archer.
Kunnen we het een karakterstudie noemen?
Dit is zo’n serie die meer over de liefhebbers ervan doet blijken dat je graag zou willen. De dikke Van Dale definieert ‘puberaal’ een beetje anticlimactisch als ‘als van een puber.’ Dekt me dunkt niet helemaal de lading. Beter kan je iemand een compilatie van Sterling Archer zijn streken laten zien. Iedereen die zijn grappen en grollen kan waarderen heeft waarschijnlijk het woord puberaal wel eens langs horen komen. Vooral bij monde van mensen met afkeurende blikken. Maar ook puberale mensenkinderen zijn voorzien van een bewustzijn en een gevoelsleven en behoeven dan ook catharsis. Dat biedt Archer in ieder geval in overvloed.
We volgen Sterling Archer en zijn collega’s bij freelance spionagediensten verlener Isis (ja het is een serie van voor de Syrische burgeroorlog, latere seizoenen droppen de naam). Soms werken ze voor de Amerikaanse overheid, soms voor individuen en soms halen ze hun streken uit gewoon op eigen conto. De visuele stijl is vooral jaren 70, maar de technologie en sensibiliteiten zijn beslist modern. De humor is zoals eerder genoemd weinig verfijnd, maar zelfbewust zonder referentieel te worden.
Archer werkt voor zijn moeder, de eigenaar van Isis. Iets wat hem elke dag dwars zit, maar met wie hij dermate verstrengeld is dat ergens anders solliciteren geen optie is. Er even vanuit gaande dat een andere werkgever een permanent dronken volwassen baby in dienst wil nemen. Maar Archer is geen onbekwame clown. Wanneer het plot het vereist, of gewoon wanneer het grappig is, is Archer ineens de beste spion ter wereld.
Onverwacht oprecht
Humor is uiteindelijk subjectief. Er zijn geen regels die gelach als mandaat hebben. Toch zijn er wel een aantal richtlijnen. Doorgaans mengen drama en flauwe humor niet. Een intens moment waarin de held ter ternauwernood een explosie overleeft die aan velen het leven kost wordt verpest door een schreeuwende droid die op een komische wijze het beeld in vliegt. Maar het is mogelijk deze twee elementen het scherm te laten delen, maar dan moeten ze wel met elkaar verbonden zijn.
Wat de serie Archer over de loop van meerdere seizoenen lukt is een primair komisch personage diepgang te geven. Zijn drankmisbruik wordt snel en vaak ingezet voor een snelle lach, maar verbergt diep lijden. Zijn verknipte band met zijn moeder is in eerste instantie een grap, maar de manier waarop het ontbreken van een ouder Archer vormt is duidelijk en realistisch verwerkt in het personage. Zelfs Archer zijn kenmerkende roekeloosheid (of eerder, vooral) benadrukt dit feit. In de eerste plaats vooral de drijvende kracht achter menig grappige situatie. Maar oh zo duidelijk het gevolg van een mens die geen waarde durft te geven aan zijn eigen leven (iets wat door een ander personage expliciet gesteld wordt).
Archer is in de eerste plaats gewoon domme puberale humor. Maar de serie is aan te voeren als bewijs voor een stelling waar ik wel meer voor in de wapenen kom. Een verhaal is altijd beter met innemende personages. Actie, humor, horror, het maakt niet uit. Zelfs entertainment dat ogenschijnlijk lekker oppervlakkig is, is gebaat bij een incidentele herinnering dat je naar mensen zit te kijken.
Seizoen 9 tot en met 13 op Netflix
Eigenlijk moet je wel gewoon bij seizoen 1 beginnen. De show begint lekker onbenullig en groeit goed de seizoenen door. Waar de eerste 9 seizoenen momenteel te streamen zijn, is helaas een mysterie. Mocht je er echt niet aan kunnen komen, niet getreurd. De latere seizoenen zijn voornamelijk seizoensgebonden verhaallijnen die prima los te kijken zijn. De coma-seizoenen (seizoen 9 tot en met 11) zijn met name zonder enige voorkennis goed te nuttigen.
Dus, ben je op zoek naar een nieuwe serie om te bingen? Ben je fan van slappe mannenhumor die bijtijds verrassend diepgaand kan zijn? En ben je fan van de feel van oude James Bond films? Dan ben ik vrij zeker dat je Archer kan waarderen.
Wil je liever iets kijken dat net op Netflix staat?
Ben je op zoek naar een streamingdienst, maar lukt het je niet te bepalen welke het beste bij je past?
